Jak co roku w Tatrach i Zakopanem obchodzi-my kilka okrągłych rocznic związanych z historycznymi dla tych gór i miasta miejscami oraz postaciami. Rok 2012 był rokiem jubileuszy związanych z postacią Jana Długosza, budynkiem Dworca Tatrzańskiego oraz instytucja Sekcji Ochrony Przyrody TT. Drugiego lipca 1962 roku na Grani Kościelców zginął Jan Długosz, jeden z najwybitniejszych polskich taterników i alpinistów, prawdziwa legenda Tatr i swoich czasów, pogromca środkowego filara Freney na Mont Blanc w międzynarodowym zespole (m.in. ze słynnym potem kierownikiem wypraw himalajskich, a także literatem Chrisem Boningtonem). Pisarz, twórca cenionej literatury alpinistycznej, w tym cieszącego się czytelniczym uznaniem i wznawianego po dziś dzień „Komina Pokutnikow”. Urodzony 12 lipca 1929 roku Długosz zginął niemal w przededniu zaledwie 33. urodzin. Kto wie, jaka rola mogłaby mu przypaść jeszcze w przyszłości, ale być może, znany i lubiany w środowisku taternik i alpinista, mający doskonale kontakty ze wspinaczami z zachodu Europy, tak jak będący w podobnym wieku Andrzej Zawada, przeniósłby sie w końcu w góry najwyższe i współtworzył złotą erę polskiego himalaizmu. Niestety los chciał inaczej i Długosz dołączył do innych geniuszy tatrzańskich ścian, którzy także przedwcześnie odeszli na Niebieska Gran bez odpowiedzi czego w Tatrach i poza nimi dokonać jeszcze byli gotowi, starszych od niego o pokolenie Mieczysława Świerza, Wiesława Stanisławskiego, Wincentego Birkenmajera……
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w papierowym wydaniu Maćkowej Perci.
0 komentarzy